Jacek Gaworski, szermierz, wielokrotny medalista, który od 12 lat żyje i trenuje z dwiema chorobami: stwardnieniem rozsianym i rakiem, we wrześniu wjedzie na planszę po najważniejszy medal w swoim życiu – złoto na Igrzyskach Paraolimpijskich w Rio de Janeiro. Jak mówi, są dni, kiedy choroba bierze górę i nie jest w stanie podnieść się z łóżka, jednak silna wola i determinacja pomogły mu zrealizować największe marzenie – udział w Igrzyskach Olimpijskich. Jacek Gaworski, tak jak inne osoby wspierające kampanię P.S. Mam SM, udowadnia, że choroba nie oznacza rezygnacji z pasji i marzeń.

„Motywację i chęć do treningów miałem od zawsze, przez dziesięciolecia to w sobie wytrenowałem - szermierkę uprawiam od 1978 z ośmioletnią przerwą. Siły odbierała mi i odbiera chemioterapia. Czym innym jest jednak brak sił, a czym innym niemoc spowodowana SM. Są dni, że nie jestem w stanie podnieś się z łóżka i wtedy boleśnie brakuje mi treningu oraz walk, abym mógł zrzucić z siebie ból i emocje. Bo tylko trening pozwala mi na pełne zresetowanie się” – mówi Jacek Gaworski.

Z SM po medal

Stwardnienie rozsiane pojawiło się u Jacka Gaworskiego nagle w 2004 roku. Z dnia na dzień osłabł jego wzrok, miał problemy z mową, a ręce były na tyle bezwładne, że nie mógł w nich nic utrzymać. W kwietniu 2012 zdiagnozowano u niego drugą ciężką chorobę - nowotwór mnogi rdzenia. W obu przypadkach sportowiec nie został zakwalifikowany do leczenia w ramach systemu zdrowotnego. Aby opłacić leki na SM, a później leczenie guzów nowotworowych musiał zwrócić się o pomoc do obcych ludzi. Nie zawiódł się, pomogło mnóstwo osób prywatnych oraz firm, co umożliwiło opłacenie leczenia oraz rehabilitację.

Jak mówi na początku nawet nie myślał o powrocie do sportu, ale o powrocie do zwykłej, codziennej sprawności. Tak, aby samemu zjeść, czy się ubrać. Wytrwałość, silna wola oraz ogromne wsparcie ze strony żony i córki sprawiły, że będzie reprezentował Polskę na najważniejszym wydarzeniu sportowym.

„Wywalczyłem kwalifikację indywidualną i drużynową na Igrzyska Paraolimpijskie w Rio de Janeiro 2016 i to było pierwszą częścią mojego marzenia, teraz czas na realizację drugiej części - zdobycie złotego medalu i zadedykowanie go wszystkim tym, którzy mnie wspierali i dzięki, którym jeszcze żyję” – podkreśla Jacek Gaworski. – „Droga do realizacji tego celu była mocno wyboista, ale nie można narzekać, że ma się pod górę idąc na szczyt ;) Walczyłem i walczę, nie tylko na planszy szermierczej z przeciwnikami, toczę dramatyczną walkę o życie z dwoma chorobami: stwardnieniem rozsianym i rakiem”.

SM nie wyznacza granic

Stwardnienie rozsiane to jedna z najczęściej występujących, przewlekłych chorób neurologicznych, która dotyka osoby między 20. a 40. rokiem życia. Jest to najaktywniejszy okres w życiu, kiedy planujemy swoją przyszłość, założenie rodziny, czy karierę zawodową.

„Przez lata działalności Fundacji NeuroPozytywni widziałam i wciąż widzę wielu ludzi, którzy po usłyszeniu diagnozy porzucają wykonywane przez lata aktywności. Są zagubieni, boją się, że choroba zabierze im sprawność, że resztę życia spędzą w domu. A przecież to nie SM wyznacza granice, tylko sam człowiek. Choroba je przesuwa i wymaga dostosowania do nowej sytuacji ” – podkreśla Izabela Czarnecka Prezes Zarządu Fundacji NeuroPozytywni.

U Jacka Gaworskiego stwardnienie rozsiane zdiagnozowano w wieku 37 lat, w momencie, kiedy był w pełni swojej kondycji, a kariera sportowa nabierała rozpędu. Swoją postawą udowodnia jednak, że SM nie musi stać się centrum życia, a realizacja marzeń i planów jest możliwa. W powrocie do sprawności najważniejszą rolę odegrało wsparcie najbliższych, jednak jak podkreśla utrzymanie aktywności fizycznej i chęć wyjścia na trening dawały motywację w codziennym zmaganiu się ze słabością wynikającą z choroby.

„To bardzo ważne, aby starać się ruszać, na tyle ile człowiek może, bez forsowania, zamęczania się. Trzeba wyrobić w sobie nawyk, swego rodzaju samodyscyplinę, pomimo tego, że często się nie chce, trzeba się przełamywać. Z czasem można zaobserwować, że możliwości się zwiększają, a kiedy się zrezygnuje z ćwiczeń, to czegoś konkretnego brakuje. Ponadto ruch bardzo dobrze robi na psychikę, jak się człowiek zmęczy to nie ma sił myśleć o głupotach” – podkreśla Jacek Gaworski.

Przed Jackiem Gaworskim teraz intensywny czas przygotowań do Letnich Igrzysk Paraolimpijskich w Rio de Janeiro, przeplatany treningami oraz przyjmowaniem leków na SM oraz chemioterapią. Wciąż potrzebne są środki na pokrycie kosztów leczenia, by mógł spokojnie wystartować w igrzyskach - brakuje jeszcze 40 tys. zł. Każdy może pomóc szermierzowi wpłatą na konto, które dostępne jest na stronie http://jacekgaworski.pl/

Grupa NeuroPozytywnych

Takich osób jak Jacek Gaworski, które codziennie mimo SM, zmagają się ze swoimi słabościami jest więcej. W ramach kampanii P.S. Mam SM powstała Grupa Pozytywnych, czyli grupa osób w różnym wieku i z różnymi doświadczeniami z chorobą, które łączy silna wola i chęć do realizowania swoich marzeń mimo choroby. Łączy je nie tylko SM, ale przede wszystkim hart ducha, nieustanna pogoń za pasją i nieograniczona chęć spełnienia własnych marzeń. W ramach kampanii dzielą się swoimi historiami, by inspirować do działania osoby nowozdiagnozowane, a także, by łamać stereotypy związane z SM. Ich historie można śledzić na stronie Fundacji NeuroPozytywni.