Jesienna i zimowa pogoda często nie sprzyja dobremu nastrojowi. Jeśli w naszym otoczeniu znajdują się osoby podatne na obniżenie nastroju – zwróćmy na nią uwagę. Szczególna troską otoczmy osoby starsze – poprzez swoje wieloletnie doświadczenia i niedomagania fizyczne czy umysłowe, są bardziej kruche i podatne na depresję.

Babcia, która przestaje widywać swoje przyjaciółki czy obojętnieje na ulubiony serial, a na jej twarzy ciężko wywołać uśmiech powinna dać nam do myślenia i skłonić do poświecenia jej więcej czasu i uwagi.

Smutek u osób starszych wywołuje w nas niepokój, gdyż sami obawiamy się starości i czujemy się wobec niej bezradni. Jest to jeden z trudniejszych tematów, gdyż dotyczy zmian zachodzących w naszym ciele, psychice oraz otoczeniu. Zmiany mogą być mniej lub bardziej oczekiwane: zmiana trybu życia, rezygnacja z pracy czy samotność. Każda z nich może odbić się na naszej duszy.

Co zrobić gdy podejrzewamy, że bliska nam, starsza osoba cierpi na depresję? Powodów do smutku może być mnóstwo. Zmiany choćby były jak najbardziej naturalne i spodziewane mogą być bolesne. Dzieci odchodzą z domu, wnuki żyją swoim życiem, każdy zajmuje się swoimi sprawami i ma do tego prawo. Kariera zawodowa ma się ku końcowi, status materialny może się pogorszyć, zmniejsza się grono znajomych, bywa, że przychodzi nam patrzeć jak odchodzą nasi bliscy… Do tego nierzadko w grę wchodzą leki, które mogą nasilać skłonności depresyjne.

Jako obserwatorzy musimy zdawać sobie sprawę, że seniorzy mogą mieć wiele podwodów do smutku. Powinniśmy jednak starannie interpretować okazywane emocje i zachowania: irytacja, gniew, skrajny egocentryzm, narzekanie na wszystko wokół czy skarżenie się na bóle somatyczne. Możemy się niepokoić, gdy w grę wchodzi alkohol czy zadręczanie się utratą pamięci.

Warto okazywać zainteresowanie w każdej sytuacji, dopytywać o samopoczucie, przytulić… poświecić bliskiemu czas.

Głównym czynnikiem wywołującym depresję jest samotność. Ludzie pozbawieni towarzystwa korzystają z życia w inny sposób, częściej zapadają na choroby. Jednak jeśli nauczą się funkcjonowania w nowej rzeczywistości, mogą skorzystać z czyjejś pomocy czy liczyć na spędzenie czasu z rodziną lub przyjaciółmi, mogą odzyskać spokój, wyjść z depresji i cieszyć się życiem jeszcze przez długie lata.

Nie powinniśmy zbyt długo zwlekać z reakcją, licząc, że smutek sam minie. Depresja to podstępna choroba, może nawet obudzić skłonności samobójcze. Jest to jednak przypadłość uleczalna. Pod okiem specjalisty, z pomocą terapii bądź leków możemy sobie z nią poradzić.

Co ważne, musimy pamiętać, że w dużej mierze przez cale życie budujemy swoją starość. Pomijając nieprzewidziane tragedie życiowe, na które nie mamy wpływu – przez lata pracujemy nad swoim ciałem, stosując się do zdrowego mniej lub bardziej trybu życia. Podobnie z relacjami międzyludzkimi- jeśli przez lata dbamy o cieple kontakty z rodziną i przyjaciółmi w wieku senioralnym mniej odczujemy samotność.