Przyszłość! Nie starość.

Gospodarka senioralna i polityka senioralna w Polsce to temat raczkujący, bo trudny i szeroki jak ocean, aczkolwiek coraz istotniejszy, a przyspieszenie nastąpiło dzięki negatywnym zjawiskom: pandemii, zagrożeniu życia wojną i kryzysowi gospodarczemu (inflacji, braku surowców), które najbardziej dotknęły osoby 65 plus. Jest wielowymiarowy i dotyczy wszystkich aspektów życia każdego z nas docelowo, zarówno zdrowia, jak i jakości życia, transformacji cyfrowej, ekologicznej, stylu życia i prognozowania tego, co będzie.

Trudno przewidzieć wszystko, ale i więcej problemów wyprzedzimy, tym spokojniejsza będzie przyszłość. Tego typu myślenie nazywa się proaktywnością. Pamiętam jak w 2005 roku pisałam pracę magisterską o prawach dzieci uchodźców w przekonaniu, że niewiele osób zdaje sobie sprawę z tego co stanie się za chwilę trudnością – zachowanie tożsamości, połączenie kultur, asymilacja, bądź wyobcowanie dzieci. Jestem przekonana, że temat seniorów jest równie perspektywiczny, bo lepiej nim zarządzać, jak radzić sobie z kataklizmem.

Proaktywna postawa myślenia o tym co będzie, ma na celu zmianę przyszłości, tak by pasowała jak najbardziej do naszych możliwości i rozwiązań, przygotowując na wyzwania, których na pewno nie będzie brakować. Szerokie spojrzenie, dokładna analiza danych, wszechstronność i logika, decydują w znacznym stopniu o tym jak sobie poradzimy z przyszłymi wydarzeniami.

Definiuje się 4 sposoby radzenia sobie z przyszłością: strusia (bierna = nie robię nic, dopóki nie zajdą zmiany), strażaka (reaktywna = gaszę pożar kiedy już się pojawi, w wielu przypadkach kiedy jest już za późno by cokolwiek uratować), ubezpieczyciela (zaplanowane działania = stara się zapobiec temu, co się może wydarzyć i w razie wystąpienia zapewnia, że przynajmniej nie wszystko zostanie stracone) i konspiratora (proaktywna = spiskując, przewiduje co się może wydarzyć i tak przekierować sprawy, by zadziały się po ich myśli). Tylko od nas zależy, którą drogę wybierzemy. Bez manipulowania faktami i danymi.

Żyjemy coraz dłużej, trudno zakładać, że podczas 100 lat życia będziemy tylko szczęśliwi i bezpieczni. Lepiej wyciągnąć wnioski z przeszłości, historii i doświadczenia pokoleń, i podjąć rękawicę, w poczuciu, że żaden dramat 7 lat chudych w życiu nie powinien warunkować całego życia. Warto połączyć dwie ostatnie postawy, innowacyjnie dbając o ułatwienie tego, co nieuchronnie nastąpi.

Nasza fundacja od 2008 roku zajmuje się tematem zdrowia, a tym samym wydłużeniem życia, w myśl zasady Przyszłość! Nie starość. Zwracamy uwagę na konieczność zmiany myślenia o tym, co nas czeka – z poczucia starzenia się na wydłużenie życia, czyli dążenie do przyszłości, nie starości. Prawda jest taka, że wszystkim nam zależy na tym, by żyć jak najdłużej, a współczesne osiągnięcia nauki, profilaktyka i rozsądek absolutnie na to pozwalają. Wierzymy w jedność pokoleń i konieczność współpracy międzypokoleniowej – ucząc się od siebie nawzajem, wspieramy lepszą przyszłość.

MK