Łączymy pokolenia, czyli jak przygotować lekcję wychowawczą, żeby nauczyć dzieci, że babcia i dziadek są ważni. Cz.2

Pamięć dziadka i babci sięga dalej, niż rodziców. Mogą wnukom przekazać rodzinne historie sprzed kilkudziesięciu lat, a te znane z opowieści nawet sprzed wieków. Przekazują tradycje i zwyczaje, trzymają na półkach stare albumy, a w kredensach zabytkowe drobiazgi. Póki dzieci są małe, te opowieści przypominają trochę baśnie, a trochę naukową fikcję z czasów, gdy żyły dinozaury. Ale człowiek, który takimi historiami nasiąka od małego, wie, skąd pochodzi, jakie ma dziedzictwo. Kiedyś może odkryć, że to dla niego ważne.

Do wiadomości rodziców być może dziś wydaje się wam, że to nudy albo że słyszeliście te historie już tysiąc razy i wszystko to pamiętacie. Ale czy umiecie powtórzyć? Czy swoim wnukom, kiedyś, za kilkadziesiąt lat wyjaśnicie, która prababcia miała rosyjskich przodków, albo gdzie dorastał pradziadek? Takie informacje warto spisywać, zbierać, dokumentować. Dzięki internetowi możecie łatwo znaleźć krewnych, których nigdy nie poznaliście.

Lekcję wychowawczą warto zacząć od wprowadzenia tematu zajęć, przedstawienia o czym będziemy rozmawiać dlaczego dziadkowie są tak ważni, zachęcić dzieci do dyskusji o swoich dziadkach poprosić aby w domu porozmawiali z rodzicami o swoich przodkach. Następnie przez zabawę rozbudzić kreatywność dziecka np. po przez rysowanie portretów bądź laurek, dzieci mogą również nauczyć się wierszyka wysłuchać piosenek bądź też same spróbować je stworzyć.

Dzieci mogą dokończyć zdania: Moja babcia jest ... . Moja babcia nigdy… Moja babcia zawsze… Mój dziadek jest ... Mój dziadek nigdy… Mój dziadek zawsze.... Lubię przebywać z babcią i dziadkiem, ponieważ ... Na koniec można pochwalić dzieci za piękną współpracę i poprosić aby przekazały dziadkom własne prace i opowiedziały im dzisiejszy dzień.

Wymagajmy przede wszystkim od samych siebie. Jeśli oczekujemy, że będą szanować starszych, sami tak róbmy. Jeśli obiecujemy, że do nich pojedziemy, jedźmy, dziecko naprawdę pamięta. A senior niecierpliwie na nas czeka. Napiszemy za profesorem Bartoszewskim: Warto być uczciwym, choć nie zawsze się to opłaca. Opłaca się być nieuczciwym, ale nie warto. I trudno się z nim nie zgodzić, także w aspekcie wychowawczym. Łatwiej i szybciej jest pójść na skróty, oczekując od innych, a nie dając nic od siebie.

Pamiętajmy, że dziecko wyciąga wnioski – oczekując, że będą szanować nas na zawsze, szanujmy swoich rodziców i dziadków i pokazujmy ludzi, którzy to robią na co dzień. Naturalnie. Dzieci kochają takie zestawienia – znana babcia i wnuczka, najlepszy sportowiec senior i jego wnuk. Kto wie, może kiedyś nasi wychowankowie będą na pierwszych stronach gazet właśnie w takim aspekcie.

Wiktoria Jaskulska, pod red. MK Inspiracje: http://www.szkolaprzyszpitalna.pl/pdfy/babcia.pdf