Co byście powiedzieli na to, że pijąc codziennie poranną kawę, zbędne kilogramy uciekałyby z Naszego organizmu jak nieproszeni goście, jednocześnie chroniąc Nas przed wieloma chorobami i dodając Nam energii na cały dzień? Otóż jest to możliwe, pod warunkiem, że ta kawa będzie zielona i że będziemy pić ją regularnie

Czym są te ziarenka? Zielona kawa to najzwyklejsze ziarna kawy, których obróbka zakończyła się przed procesem palenia. Ponieważ w ziarnach nie zaszedł jeszcze proces pirolizy, to nie mają one takiego aromatu i smaku. Niezmieniona jest za to zawartość kofeiny. Różni się oczywiście kolorem, jest dużo jaśniejsza niż jej palona siostra. Stąd właśnie nazwa, gdyż niektóre odmiany kawy mają lekko zielony odcień. Niepalona, zielona kawa ma smak znacznie łagodniejszy, dużo bardziej kwaskowaty i prawie całkowicie pozbawiony goryczki.

A dlaczego magiczne? Otóż trochę przez przypadek okazało się, że zielona kawa zawiera bardzo dużo kwasu chlorogenowego (ACG), który jest fenolokwasem. Związek ten jest ważnym elementem metabolizmu roślin, a dodatkowo okazał się bardzo silnym antyutleniaczem. Ma też silne właściwości bakteriobójcze.

Ale nie sam kwas chlorogenowy był taki ważny. Jak odkryli azjatyccy naukowcy, znacznie ważniejsze były skutki jego połączenia z kofeiną. Otóż kofeina i kwas chlorogenowy, występujące razem mają bardzo ciekawe działanie – obniżają dość znacząco stopień przyswajania cukru z pokarmu i zmniejszają możliwość magazynowania przyswojonego cukru w organizmie, a tym samym hamuje tworzenie się tkanki tłuszczowej. Dzięki systematycznemu spożywaniu takiej kawy możemy zmniejszyć zawartość tkanki tłuszczowej w organizmie o około 15-30%. Tak duży rozrzut wynika z kilku różnych badań, które wskazywały na różny stopień utraty tłuszczów. Generalnie jednak badania te wykazały, że nastąpiło istotne statystycznie zmniejszenie zawartości tłuszczu w organizmie, w porównaniu z grupą kontrolną, która dostawała placebo.

Swędzący problem

Grzybica stóp dotyka aż od 15 do 30% całej populacji i stanowi  ⅕ wszystkich schorzeń stóp. Główną przyczyną jest grzyb Trichophyton rubrum, ale często też Trichophyton mentagrophytes. Rozwój tych dermatofitów na naszych stopach powoduje początkowo tylko świąd, nasilający się po zdjęciu butów lub skarpet, następnie pojawiają się złuszczające, zarumienione obszary i pojedyncze pęcherze. Nieleczona grzybica prowadzi do pęknięć naskórka i rozległego zaczerwienianie obejmującego całe stopy, może pojawić się na innych partiach ciała.

Na rynku znajdziemy szeroką pomoc

Większość przypadków poddaje się leczeniu miejscowemu. Jedynie przy bardzo długotrwałym zakażeniu i nasilonemu rogowaceniu wskazana jest terapia ogólna w postaci doustnej. Bez recepty dostępnych jest wiele preparatów w postaci zasypek, pudrów, aerozoli, maści czy żeli. Jeśli jednak leczenie to nie pomoże należy niezwłocznie udać się do dermatologa.

Astma kojarzy się, przede wszystkim, z napadami duszności. Czy tylko?

Astma jest przewlekłą chorobą zapalną dróg oddechowych. Proces zapalny powoduje nadreaktywność oskrzeli, czyli ich większą skłonność do skurczu, obrzęk błony śluzowej i nadmierne wydzielanie śluzu. Zwężenie światła oskrzeli i ograniczenie przepływu powietrza przez drogi oddechowe wywołuje napady świszczącego oddechu, duszność, uczucie ściskania w klatce piersiowej. Czasem objawem astmy może być suchy napadowy kaszel czy częste „zapalenia oskrzeli” czyli skurcz oskrzeli podczas infekcji wirusowych górnych dróg oddechowych, który bywa niepotrzebnie leczony antybiotykami.

Początkowo zwężenie oskrzeli jest odwracalne. Z czasem trwania choroby, jeśli astma nie jest właściwie kontrolowana za pomocą leków hamujących proces zapalny, dochodzi do  uszkodzenia, przebudowy ściany i trwałego zwężenia oskrzeli.

Jakie są przyczyny astmy?

Ze względu na przyczyny rozróżnia się astmę alergiczną i niealergiczną. W astmie alergicznej czynnikami  wyzwalającymi napady oraz powodującymi zaostrzenia są alergeny. Najczęściej są to alergeny wziewne- pyłki roślin, kurz, sierść zwierząt. Ale również alergeny pokarmowe mogą wywoływać objawy ze strony układu oddechowego. U pacjentów bez alergii czynnikami wyzwalającymi mogą być, między innymi, zanieczyszczone powietrze, dym papierosowy, infekcje, wysiłek fizyczny, silny stres czy nawet zmiana pogody.

Wakacje, słoneczna pogoda. Niestety, latem też zdarza się chorować. Piękna pogoda i wypoczynek nie kojarzą się chorobami i leczeniem. Jest jednak kilka infekcji, które mogą uprzykrzyć letni urlop.

ANGINA

Do jednej z częściej pojawiających się latem chorób należy angina, czyli zapalenie migdałków podniebiennych i gardła. To ostre zapalenie błony śluzowej i tkanki chłonnej z towarzyszącym bardzo często zapaleniem gardła, wywołane przez bakterie paciorkowcowe β-hemolizujące lub wirusy (adenowirusy, rhinowirusy).  Angina jest chorobą zakaźną, przenosi się drogą kropelkową i towarzyszą jej silne bóle gardła i szyi rozchodzące się aż do uszu, ból podczas przełykania, nagła i wysoka gorączka (nawet do 39ᵒC), utrata apetytu, uczucie rozbicia, zmęczenia, obrzęk i ból węzłów chłonnych szyi, opuchnięcie migdałków. Chory ma trudności z oddychaniem, zmianom może ulec  głos, a dzieci mogą uskarżać się na bóle brzucha, a nawet wymiotować.

Na alergie różnego rodzaju w zależności od postaci choroby cierpi do 30% populacji. Jedną z odmian alergii są alergie wziewne, które przypominają o sobie szczególnie wiosną i latem.

Alergię wziewną powodują substancje białkowe znajdujące się w powietrzu, na które organizm jest uczulony. Dostają się one do organizmu poprzez drogi oddechowe wraz z wdychanym powietrzem. Reakcją na substancje białkowe (alergeny) jest katar alergiczny, tzw. sienny lub napady astmy, które nasilają się w okresie pylenia chwastów, drzew i traw.

Oprócz ataków astmy czy kataru, kontakt z alergenem wziewnym powoduje odczyn alergiczny błon śluzowych oraz zapalenie spojówek. Oczy ulegają zaczerwienieniu, odczuwa się nieprzyjemne podrażnienie. Nos ulega zatkaniu z powodu silnego kataru. Odruchowe oddychanie przez usta niestety często wzmaga reakcję alergiczną powodując kaszel.

Alergie wziewne nie zależą od wieku. Bywa, że po  osiągnięciu dorosłości mogą się cofnąć lub zmniejszyć albo przeciwnie - może dojść do zaostrzenia objawów i powstania astmy.

Kalendarz pylenia: